Wat zijn de raakvlakken tussen de kamermuziek en de koorwerken van Felix Mendelssohn – Bartholdi (1809-1847)? Deze vraag vormt de basis voor de samenwerking van het Vlaams Radio Koor en chef-dirigent Hervé Niquet met het trio Voces Intimae. Hoe brengt de muziek van Mendelssohn deze ogenschijnlijk aparte werelden ertoe hun muzikale krachten te bundelen?
Voor een antwoord op deze vraag moeten we in de eerste plaats te rade gaan bij Mendelssohn zelf, en diens uitspraak: ‘de essentie van schoonheid is eenheid in verscheidenheid’. Als ware romanticus stelde Mendelssohn zich tot doel muziek te schrijven die door haar pure schoonheid alle mensen kon behagen en ontroeren. Een dergelijk streven zou vandaag als naïef worden bestempeld, maar Mendelssohn beschikte wel degelijk over alle kwaliteiten om adembenemend mooie en relevante muziek te componeren. Hij was een ongewoon vroegrijp wonderkind waarvan de allereerste composities meteen enthousiast werden onthaald. Hij speelde viool en piano en zijn gedichten droegen de goedkeuring weg van zijn goede vriend en vertrouweling Johann Wolfgang von Goethe. Daarnaast sprak hij meerdere talen en vond hij tekenen en schilderen net zo belangrijk als muziek componeren. Mendelssohns credo van ‘eenheid in verscheidenheid’ is dus op zich al reden genoeg om prachtige, maar sterk uiteenlopende, stukken naast elkaar te plaatsen. Maar er is meer...
