Münchner Philharmoniker & Sergiu Celibidache
Sergiu Celibidache was een iconische maar behoorlijk eigengereide en excentrieke dirigent. Hij deed zowat elk muziekstuk in half tempo en weigerde opnames te doen - dat vond hij heiligschennis. Al zijn opnames zijn dus live opnames (behoorlijk tegen zijn zin), die overigens pas na zijn dood gereleased werden.
Deze versie duurt maar liefst 1:07!
The London Classical Players, Schütz Choir of London & Sir Roger Norrington
Norrington is zowat de Britse pionier van de historische uitvoeringspraktijk. Na de dood van Mozart werd zijn Requiem vervolledigd door Franz Xaver Süssmayr, en die versie is het meest gangbaar. Norrington koos echter een andere, die van Duncan Druce: hij maakte een nieuwe partituur in 1984, en voegde een deel toe (een Amen na het Lacrimosa ). Die fuga is gebaseerd op een schets van Mozart waarvan men niet zeker weet of die wel voor het requiem bedoeld was.
Deze versie duurt 52'.
Le Concert des Nations & Jordi Savall
Een icoon in de wereld van de Oude Muziek, dat is Jordi Savall. Met deze opname probeert hij de geest van Mozart zo perfect mogelijk te vatten: "Het is hoogst onwaarschijnlijk dat een tweederangs componist als Süssmayr, die nooit iets noemenswaardigs had geschreven, in staat zou zijn geweest het Lacrimosa en het Sanctus, het Benedictus en het Agnus Dei geheel alleen af te maken. We zullen echter nooit weten welke toegang Süssmayr had tot de ruwe schetsen, en of hij Mozart zelf heeft horen spelen - wat hem in staat zou hebben gesteld ze grotendeels te onthouden."
Deze versie duurt 46'.
-----
