Met A Minimal Trip wil het Vlaams Radiokoor de rijkdom van eenvoud ontdekken. In een tijd waarin we worden overspoeld door prikkels en complexiteit, biedt dit programma een kans om te vertragen en te luisteren naar de subtiele schoonheid van minimalisme. Het is een muziekstijl die ook regelmatig opduikt in de cinema wanneer personages onthaasten.

ontdek hier enkele straffe, minimalistische soundtracks in de filmselectie van filmjournalist Robin Broos

Koyaanisqatsi (1982)

regie: Godfrey Reggio
muziek: Philip Glass

De hypnotiserende score van Philip Glass voor Koyaanisqatsi begint met aanhoudende noten op koperblazers, die in snelheid en dynamiek opbouwen en op een hoogtepunt komen wanneer een synthesizer de ostinato baslijn van het stuk speelt. “Toen regisseur Godfrey Reggio me vroeg, wist ik niets van film. Maar zodra ik zag wat hij deed, was ik geïnteresseerd. Ik had al behoorlijk wat tijd gestoken in het schrijven voor podiumkunsten. Hetzelfde doen voor een film bleek niet zo moeilijk voor mij.”

kijk op Google Play
kijk op Apple TV

Requiem for a Dream (2000)

regie: Darren Aronofsky
muziek: Clint Mansell


Met surreële geluidseffecten daagt de Britse componist Clint Mansell de kijker uit om niet te ervaren wat het centrale personage van een film werkelijk hoort, maar wat het personage denkt te horen. Hoewel de muziek hoofdzakelijk electronisch klinkt, wordt ze mede uitgevoerd door het Kronos Quartet, een vioolkwartet met een minimalistische benadering. Het hoofdthema ‘Lux Aeterna’ wordt een van de meest herbruikte muziekstukken van het begin van het millennium. Zo wordt onder meer voor de trailer van The Lord of the Rings: The Two Towers (2002) een nieuwe orkestrale versie opgenomen met een koor.

kijk op Google Play

kijk op Apple TV

Ad Astra (2019)

regie: James Gray
muziek: Max Richter


De in Duitsland geboren Britse componist Max Richter schrijft vooral postminimalistische muziek. Wanneer regisseur James Gray hem vraagt voor de sciencefictionfilm ‘Ad Astra’ grijpt hij terug naar de plasmagolfgegevens van NASA’s Voyager Interstellar Mission van eind jaren 1970. Die informatie verwerkt hij in een speciaal in opdracht gemaakt instrument als een element in zijn schrijven. “Ad Astra gaat over het huwelijk van muziek en wetenschap. Mijn composities leunen ook sterk op mijn liefde voor wiskunde.”

kijk op Disney+

Belly Of An Architect (1987)

regie: Peter Greenaway
muziek: Wim Mertens


De Belgisch minimalist en componist Wim Mertens mag in 1987 werken voor de Britse cultregisseur Peter Greenaway. Zijn cyclische pianostukken sluiten naadloos aan bij de wereld van het personage Stourley Cracklite, die langzaam in elkaar stort tegen de achtergrond van de Italiaanse hoofdstad. Mertens weet ook zijn bekende deuntje Close Cover in deze film te stoppen.

te koop op dvd


Under the Skin (2014)

regie: Jonathan Glazer
muziek: Mica Levi


De Britse Mica Levi (die/hun) wordt bekend als Micachu met hun band Micachu and the Shapes. In 2014 mag die de score componeren bij Under the Skin, een film van Jonathan Glazer met Scarlett Johansson. De toonhoogte van de muziek wordt met verschillende tussenpozen gewijzigd zodat “luisteraars zich ongemakkelijk zouden voelen”. Vooral de minimalistische benadering oogst lovende kritieken en het levert Levi een European Film Award for Best Composer op.

kijk op Prime Video

kijk op Google Play

kijk op Apple TV

The Piano (1993)

regie: Jane Campion
muziek: Michael Nyman


The Piano is het verhaal van de stomme vrouw Ada die zichzelf uitdrukt door gebarentaal en piano te spelen. Een film over iemand die muziek gebruikt als middel om met de wereld te communiceren, moet een sterke soundtrack hebben. Deze is van de Engelse minimalistische componist Michael Nyman. Terwijl de rechterhand van de piano in zijn thema de prachtige melodie benadrukt, wordt de pianist ook belast met wervelende zestiende noten die een minimalistische textuur creëren. En zo ook een diep gevoel van onbehagen.

kijk op Prime Video

kijk op Google Play

kijk op Apple TV