Net voor haar executie wordt Julia gered door een goddelijke interventie - nochtans was ze schuldig bevonden: in haar blinde verliefdheid voor generaal Licinus had ze het heilige vuur van de Vestaalse tempel laten doven.

Hoewel de plot van het libretto eenvoudig is, is het net dat wat de psychologische diepgang van de hoofdrolspelers en politieke toespelingen extra in de kijker zet. Want hoe kan je in deze opera, die aan Joséphine werd opgedragen, voorbijgaan aan de gelijkenis tussen het personage van Licinus en Napoleon Bonaparte?